Ένας γέρος περπατάει πικραμένος και βαρύς
και στον ώμο του κρατάει το φορτίο της ζωής.

Κάθε πόνος και φασούλι
και γεμίζει το σακούλι
και το φορτωνόμαστ’ ούλοι,
οι αφέντες και οι δούλοι,
έτσι είν’ η ζωή, παππούλη,
έτσι είν’ η ζωή, παππούλη.

Συλλογιέται τα παλιά του και γελάει ειρωνικά,
που αγάπες κι όνειρά του είναι πια μηδενικά.

Κάθε πόνος και φασούλι
και γεμίζει το σακούλι
και το φορτωνόμαστ’ ούλοι,
οι αφέντες και οι δούλοι,
έτσι είν’ η ζωή, παππούλη,
έτσι είν’ η ζωή, παππούλη.