Ξύπνα ήρθε η ώρα και όπως γίνεται πάντα
ντύσου καλά να υποδεχτείς τα πιο κακά μαντάτα
κάνε πέτρα την καρδιά σου κι αν κοπεί και η μιλιά σου
θα περάσει όλη η ζωή σου από μπροστά σου.
Θα θυμηθείς όσα είχες θάψει στο μυαλό σου
θα αρνηθείς τα πάντα εσύ ξέρεις το καλό σου
μια ζωή γεμάτη σάλια κι όλο ψέμα
όταν φοβάται η οχιά αλλάζει δέρμα.
Και κρύβεται μακριά απ’ τη φωτιά και περιμένει
τυλίγει το κορμί της σφιχτά, μοιάζει χαμένη
εγώ όμως της φέρνω στα χέρια μου κλεισμένη
μία φλόγα απ’ τη φυλή μας δώρο έτσι αναμμένη.
Όπως και την ψυχή, όπως και το όνειρό μας
που πριν τον πόλεμο το βάφουμε με αίμα δικό μας
για να `χουμε τον πόνο φορεσιά μας
την ώρα που θα χάνεται η ζωή και η μιλιά μας.
Ναί, να `χεις το νου σου
να μετράς συνέχεια τα σημάδια του ουρανού σου
κι όταν λοιπόν τ’ αστέρια σου χαράξουν άλλη στράτα
στ’ αφτιά και την ψυχή σου θα `χουν φτάσει τα μαντάτα.

Άνοιξε την ψυχή σου και μέσα βάλτα
για σένα ήρθαν τα κακά μαντάτα
φτύσε το ψέμα σου και όλα τα σκάρτα
γιατί έχουν φτάσει τα κακά μαντάτα.

Κι έτσι θα μάθεις ρε βλάκα να ζεις με τις σκιές
και να απαντάς μες στο σκοτάδι σε φωνές
θα ζητιανεύεις λίγο παρόν μήπως χορτάσεις
θα βλέπεις τη φωτιά χωρίς κοντά ποτέ να φτάσεις.
Θα σέρνεις σαν την ανάσα σου τις τύψεις
θα θέλεις κι όσα σκέφτεσαι να κρύψεις
για να γλιτώσεις ότι έχεις πάρει θα πληρώσεις
εσύ για άλλη μια φορά ίσως προδώσεις.
Όμως να ξέρεις πίσω από κάθε σου ματιά
θα υπάρχει μία φλόγα απ’ τη μεγάλη μας φωτιά
να σου καίει όσα βλέπεις μέχρι και τα σωθικά
να σου δένει την γλώσσα με παλιά σου μυστικά.
Να σου βάφει με χώμα και με αίμα την χαρά σου
αν θα `χει βολευτεί ξανά κοντά σου
να σου θυμίζει πως το σκοτάδι έχουμε σπίτι
και θα σου βγάζουμε το φως από τη μύτη.
Ναι, να `χεις το νου σου
να μετράς συνέχεια τα σημάδια του ουρανού σου
κι αν κάτσουνε ποτέ όλα τα αστέρια σου στην μπάντα
θα `χουν μπει μες την ψυχή σου τα μαντάτα.