Θα μυρίσω μια ανοιγμένη πληγή,
θα με στείλουν σε ένα άδειο νησί,
θα σου κάνω δώρο μια αφορμή
και θα τρέξω.

Θα με ρίξουν σε κανένα κελί,
θα’ ναι κόσμος που θα λέει από `κει,
θα’ σαι εσύ με το χέρι στη γη
για να φταίξω.

Σήμερα,
εγώ θα ξύνω πληγές,
που σου κάναν σκιές,
σαν να γδέρνω σε δέντρο,
μια καρδιά και ένα βέλος
που θα λέει, προσκυνώ.

Θα με βάλουν να σου πω το γιατί,
το όνομα μου σε βρεγμένο χαρτί,
είναι η άκρη φίλε, κι όχι η ευχή
για να τρέξω.

Σήμερα,
εγώ θα ξύνω πληγές,
που σου κάναν σκιές,
σαν να γδέρνω σε δέντρο,
μια καρδιά και ένα βέλος
που θα λέει, προσκυνώ.

Θα μου πούνε ότι μου ανήκει η γη,
θα `μαι εκεί με αλλουνού τη φωνή,
ολόγυμνος σε μια άδεια σκηνή
για να παίξω.