Εποστειρώξα ντα νερά
στσ’ αγάπης σου τη βρύση
κι είν’ η καρδιά μου φρύγανο ξερό
και θα θρουλήσει

Χρυσό σπαρμένο αθέριστο,
και ποιος θα σε θερίσει,
πρι σηκωθεί κιανείς βορρές
κι αστάχυ δε σ’ αφήσει