Εγώ είχα μια γαρδένια και την βαγιοκλάδιζα
φυτεμένη στην καρδιά μου κι όλα της τα χάριζα
Την επότιζα με δάκρυ κι άνθιζε κάθε πρωί
ήταν η παρηγοριά μου και μου έδινε ζωή
Μα ξαφνικά την έχασα αλλά δεν την εξέχασα
κι αν χάθηκε την αγαπώ θα την θυμούμαι κι ας πονώ

Σκέφτηκα άλλη γαρδένια να φυτέψω στην καρδιά
μα φοβούμαι μην ξεχάσω της παλιάς τη μυρωδιά
Θέλω να την εθυμούμαι την γαρδένια την παλιά
γιατί ήτανε η πρώτη που `βαλα μες την καρδιά
Έτσι κι αλλιώς κι αν προσπαθώ να την ξεχάσω δεν μπορώ
γι αυτό θα κάνω υπομονή κι ίσως μια μέρα να φανεί

Δε γνωρίζω τι να κάνω θα ρωτήσω την καρδιά
να φυτέψω μια καινούργια ή ν’ αφήσω την παλιά
Αν φυτέψω άλλη γαρδένια η παλιά θα ξεχαστεί
γιατί δε χωρούνε μέσα στην καρδιά κι οι δυο μαζί
Μα αφού η καρδιά είναι οδηγός ένα μου μένει ευτυχώς
να κάνω αυτό που θα μου πει κι υπεύθυνη θα είναι αυτή