Το στόμα μου φαρμάκι απ’ το τσιγάρο
σαν το πιοτό που πίνω το πικρό.
Έφυγες μακριά κι εγώ σαν το φαντάρο
σε περιμένω σαν απολυτήριο.

Το πακέτο άδειασε, πάει και το μπουκάλι,
ο πόνος μου μεγάλωσε και το πρωί αργεί.
Άδειασε το σπίτι μου, θέλω να κλάψω πάλι.
Μη μου λες, ρε φίλε, να κάνω υπομονή.

Ό,τι αγάπησα έφυγε μακριά μου
και ό,τι δεν ήθελα μπροστά μου έχει βγει.
Γύρνα και ξερίζωσε τη δόλια την καρδιά μου
που σ’ αγαπάει ακόμα, ακόμα σαν τρελή.

Τώρα το βλέμμα μου αλλού γυρίζω
σε καθετί που μου θυμίζει εσένανε.
Παλιές φωτογραφίες μας τις σχίζω
μ’ αυτά τα χέρια που τόσο τρέμουνε.

Το πακέτο άδειασε, πάει και το μπουκάλι,
ο πόνος μου μεγάλωσε και το πρωί αργεί.
Άδειασε το σπίτι μου, θέλω να κλάψω πάλι.
Μη μου λες, ρε φίλε, να κάνω υπομονή.

Ό,τι αγάπησα έφυγε μακριά μου
και ό,τι δεν ήθελα μπροστά μου έχει βγει.
Γύρνα και ξερίζωσε τη δόλια την καρδιά μου
που σ’ αγαπάει ακόμα, ακόμα σαν τρελή.