Όταν χτυπά τηλέφωνο εγώ δεν το σηκώνω
Το παίρνει η γυναίκα μου γι’ αυτό και τη μαλώνω
Της το `χω πει δεν ωφελεί ετούτο το ρημάδι
Το ξεκινάει χαράματα και φτάνει ως το βράδυ

Μου το `πε μια μου το `πε δυο και να που έτσι θα γίνει
Δεν βγαίνει στο τηλέφωνο αυτός
ούτε κι εκείνη

Συγγνώμη για τον χρόνο σας ευθείς μετά τον ήχο
Αφήστε μου το μήνυμα γιατί εγώ τώρα λείπω

Όταν χτυπάν την πόρτα μας και μέσα θε να μπούνε
Κάνουμε όλοι τουμπεκί σαν να μη τους ακούμε
Ας παίρνανε τηλέφωνο ας μου `στελναν και γράμμα
Απρόσκλητη δε δέχομαι την ίδια μου τη μάνα

Μάθημα δε χρειάστηκε και το `ξερες διότι
Στα ψέματα και στο κρυφτό
Ήσουνα πάντα πρώτη

Δεν κρύβω κάποιο μυστικό δεν παίρνω κάποια ουσία
Μα θέλω όμορφα να περνώ μακριά απ’ τη φασαρία

Ναι βρε Νικολάκη μου μα στο `λεγα και πρώτα
Αυτοί που δε σε βρίσκουνε θα σου `ρθουνε στην πόρτα
Και πάρε από την είσοδο αυτόν τον άθλιο σκύλο
Στην τρίχα τον γλιτώσαμε τον παιδικό σου φίλο

Οι φίλοι μου με ξέρουνε εσύ να με μαθαίνεις
Και μόνη σου στο λέω ξανά ποτέ σου δε θα βγαίνεις
Τηλέφωνο δεν απαντώ την πόρτα δεν ανοίγω
Σε άλλους λέω πως έφυγα σε άλλους πως θα φύγω

Στο γκάζι πάνω κόλλησες και ξέχασες το φρένο
Μα όπως κι αν μπαίνεις στις στροφές στο πλάι σου θα μένω

Τη ζωή μου ονειρεύτηκα μακριά απ’ τη θρησκεία
Μακριά από τα έθιμα και την πολυκοσμία
Δεν πίστεψα εγώ θεό δεν πίστεψα σε κόμμα
Γεννήθηκα στον ουρανό και περπατώ στο χώμα

Καλά είν’ όλα αυτά που λες μα πες μου τι θα γίνει
Που όλα τα μηδένισες στο τέλος τι θα μείνει
Θα μείνουμε εγώ και συ σε στρογγυλό κρεβάτι
Με μόνο φίλο και θεό την πιο μεγάλη αγάπη