Στα τσιμεντάδικα ανθίζουνε τα χρόνια
σαν τα κυκλάμινα στην πέτρα την παλιά
και στο Θριάσιο της θάλασσας τ’ αηδόνια
κοιμούνται ακόμα στου Θεού την αγκαλιά.

Έν’ αεράκι κυματίζει στα μπαλκόνια
όλα τα όνειρα του κόσμου απατηλά
και στο Θριάσιο οι δάφνες δίχως κλώνια
τα κυπαρίσσια τρεις αιώνες σιωπηλά.

Στα ναυπηγεία με το φως παίζουν οι σκόνες
τα μάτια άνοιξε στον ήλιο η μυγδαλιά
σαν Περσεφόνη που ξεχνάει τους χειμώνες
και ανεβαίνει αργά του ήλιου τα σκαλιά.

Έν’ αεράκι κυματίζει στα μπαλκόνια
όλα τα όνειρα του κόσμου απατηλά
και στο Θριάσιο οι δάφνες δίχως κλώνια
τα κυπαρίσσια τρεις αιώνες σιωπηλά.