Καλοκαιρινή νύχτα στο εξοχικό
και στο βάθος φώτα σε μώλο αττικό
καθρεφτίζονται στης θαλάσσης τα νερά
έλα στη βεράντα με ανοιχτά φτερά!

Ο ώμος μου ζητάει το προσκεφάλι σου
όπως τόσα χρόνια που ζω στο πλάι σου
κι άμα δεις πεφτάστρι στο μαύρο ουρανό
κάνε ευχή ο χρόνος να σταματήσει εδώ.

Είσαι τόσα χρόνια που γέρνεις πλάι μου
πλάκα με κονδύλι κι αλφαβητάρι μου
κι ήσουν όταν μού τύχαινε αναποδιά
δυο γλυκιές κουβέντες και μια ζεστή ματιά.

Τι κι αν στην αρχή δε σε ερωτεύτηκα
και δεν ήσουνα ό,τι ονειρεύτηκα;
Σμίλεψε ο χρόνος τον ακριβό δεσμό
και σε μιας αράχνης πιαστήκαμε ιστό.

Καλοκαιρινή νύχτα στο εξοχικό
και στο βάθος σινεμαδάκι θερινό
παίζει κωμωδία κι οι θεατές γελούν.
Στη βεράντα τα χείλη σου πώς με φιλούν!

Τι κι αν στην αρχή δε σε ερωτεύτηκα;
Κάτι μ’ έσπρωξε και σε εμπιστεύτηκα
και καθώς περνούσαν τα χρόνια μας απλά
η αγάπη ωρίμασε σιγά σιγά.