Βγαίνουν οι κλέφτες με χαμόγελα πλατιά
από παράθυρα ξανά να σου μιλήσουν
μπαίνουν στο σπίτι σου, αργά, σαν ερπετά
χωρίς να σε ρωτήσουν

Βγαίνουν οι κλέφτες για ακόμα μια βραδιά
από κανάλια πουλημένα και ειδήσεις
ποτέ δε θέλουν να φωνάξεις δυνατά
ποτέ να μην ξυπνήσεις

Έχουμε πόλεμο, στο έχω ξαναπεί
κλείστε τα όλα, να μη βλέπει το παιδί
να μη τους βλέπει το παιδί γιατί μπορεί να συνηθίσει
έχουμε πόλεμο, στο έχω ξαναπεί
κλείστε τα όλα, να μη βλέπει το παιδί

Ξέρουν οι κλέφτες τι κάνεις και που πας
και στον ιστό τους περιμένουν να κυλήσεις
ποτέ δε δούλεψαν, μα θέλουνε εσύ
σαν το σκυλί να ζήσεις

Είναι αχόρταγοι, ποτέ δε σταματούν
είναι θηρία κι εσύ είσαι η τροφή τους
στα παίρνουν όλα και εσύ ξαναχτυπάς
την πόρτα τη δική τους

Έχουμε πόλεμο, στο έχω ξαναπεί
κλείστε τα όλα, να μη βλέπει το παιδί
να μη τους βλέπει το παιδί γιατί μπορεί να τους πιστέψει
έχουμε πόλεμο, στο έχω ξαναπεί
κλείστε τα όλα, να μη βλέπει το παιδί

Φεύγουν οι κλέφτες και σ’ αφήνουνε γυμνό
πέταξαν πάλι τα όνειρά σου στα σκουπίδια
κι όσο δε βγαίνεις απ’ το δωμάτιο αυτό
θα κάνουνε τα ίδια