Άκου ανθρωπάκο τι έχω να σου πώ,
δυο λογάκια στα γρήγορα πρέπει να βιαστώ
Πρόσεξε με τώρα και μετά θα σκεφτείς
Περιμένω στο τέλος να σ’ ακούσω τι έχεις να μου πεις
Η νύχτα απόψε θα είναι μεγάλη
Θα θολόσουν τα μυαλά μου μ’ ένα ακόμη μπουκάλι
Θα σε βρίζω, θα σε φτύνω και συνέχεια θα σε κράζω
Θα σε κάνω να κλάψεις κι εγώ θα το διασκεδάζω

Θα υποφέρεις στο λέω γι’ αυτό αν δε γουστάρεις
φύγε στρίψε στη γωνία κι άλλο δρόμο να πάρεις
Μην τρομάζεις δεν είμαι και τόσο σκληρός
Μείνε εδώ που είσαι και μη δείχνεις πως είσαι ένας δειλός
Άκου ανθρωπάκο για πάντα λογικά
Γουστάρεις που `σαι μίζερος, περνάς καλά
Γυρεύεις ευτυχία μα σε ξέρω σωστά
Το μόνο που σε νοιάζει είναι η σιγουριά

Δε ζεις, δε ζεις, ανθρωπάκο δε ζεις
Δεν έχεις ανθρωπάκο τίποτα να πεις

Άκου ανθρωπάκο που το παίζεις δάσκαλος
Διδάσκεις το μίσος, μας το παίζεις και σοφός
Κάνεις τα μικρά παιδιά να σε φοβούνται
Θέλεις να σε υπακούν και να τρομοκρατούνται
Λέγε ανθρωπάκο σ’ αρέσει πολύ
που έβαλες το σώμα σου σ’ αυτή τη στολή;
Νομίζεις έχει τόσο μεγάλη αξία
γι’ αυτό κατάπιε λαίμαργα όση σου δίνουν εξουσία

Σ’ αρέσει να υπακούς στα μεγάλα ανθρωπάκια
Να `σαι σκλάβος του καθένα μαζί με άλλα πιονάκια
Κάτι τύποι σαν κι εσένα δίνουν την εξουσία
σε μια χούφτα άχρηστα όντα που είναι όλοι τους γελοία
Άκου ανθρωπάκο, γένους θηλυκού
και φρόντισε να κάνεις πλαστική του μυαλού
Σκορπάς όλα τα φράγκα για να είσαι ωραία
μα δεν έχεις εγκέφαλο, είσαι μόνο ένα κομμάτι κρέας

Δε ζεις, δε ζεις, ανθρωπάκο δε ζεις
Δεν έχεις ανθρωπάκο τίποτα να πεις

Άκου ανθρωπάκο...

Μ’ ακούς ανθρωπάκο;