Φεύγω με μίλια
στα χαμομήλια
με χίλιους ήλιους τυφλωτικούς,
πίσω μου αφήνω
το σπίτι εκείνο
με τους καθρέφτες τους μαστροπούς

Μη με κοιτάζεις
δε με αλλάζεις
από μαγνήτης γίνε σιωπή,
φεύγω την ώρα
που αυτή η χώρα
όσα κι αν κρύβει σου τα ’χω πει

Φεύγω και πάω
όπου αγαπάω
την αλητεία να προσκυνώ
και το εγώ σου
το θέατρό σου
θα παίζει τώρα χωρίς κοινό

Ότι γιορτάζει
χαλάζι στάζει
κόκκινο βλέμμα, σκουριά και χρώμιο,
μαργαριτάρια,
ψυχρά φεγγάρια
και μία πλήξη Κυριακοδρόμιο