Χάνεις τον έλεγχο, φτάνεις στο τέλος
μικραίνουν όλα τους, φυγοπονείς
Στέκονται γύρω σου όλο τα ίδια
κι οι παραστάσεις σου μονοτονία.

Τα χέρια δένονται, τα νεύρα τρέμουν,
το μόνο σίγουρο: μονοτονία.

Μη κλαις αγόρι μου σαν σκοτεινιάζει
δε θα σου δώσουνε αυτό που θες
Σημαίες και λάβαρα μας κυνηγάνε
κομπλάρουν, κλείνουνε τα όνειρά μας.

Τα χέρια δένονται, τα νεύρα τρέμουν,
το μόνο σίγουρο: μονοτονία.

Τα λόγια τους χάνονται, παραμιλάνε
χάνεις τον έλεγχο, φτάνεις στο τέλος
Πρόδωσες όλους όσους σε θέλαν
να `σαι πλάι τους, να τους θωρείς.

Τα χέρια δένονται, τα νεύρα τρέμουν,
το μόνο σίγουρο: μονοτονία.