| |
longieth
21-05-2015 09:42 | https://www.youtube.com/watch?v=uG5K1BoMw0c
https://www.youtube.com/watch?v=uG5K1BoMw0c
-
Όμως, τι θα ’ταν η Ελένη ετούτη αν δεν περνούσε αποπάνω της η πνοή του Ομήρου; Μια ωραία γυναίκα, όπως αναρίθμητες άλλες, που πέρασαν από τη γης και χάθηκαν. Θα την έκλεψαν όπως κλέφτουν ακόμα συχνά τις έμορφες κοπέλες στα βουνίσια χωριά μας. Κι αν ακόμα η αρπαγή αυτή άναψε πόλεμο, όλα, και πόλεμος και γυναίκα και σφαγή, θα χάνουνταν αν δεν άπλωνε το χέρι του να τα σώσει ο Ποιητής. Στον ποιητή χρωστάει τη σωτηρία της η Ελένη. Το χαμόγελο της Ελένης είναι περεχυμένο σε όλο σπαρτιάτικον αγέρα. Κι ακόμα ετούτο: Η Ελένη μπήκε σα στο αίμα μας, τη μετάλαβαν όλοι οι άντρες. Όλες οι γυναίκες αντιφέγγουν ακόμα απο τη λάμψη της. Έγινε ερωτική καυγή η Ελένη, διαπερνάει τους αιώνες και ξυπνάει στον κάθε άντρα τη λαχτάρα του φιλιού και της διαιώνισης και μεταμορφώνει σε Ελένη και την πιο ασήμαντη γυναικούλα που αγκαλιάζουμε.
Η επιθυμία παίρνει, ας είναι καλά η βασίλισσα ετούτη της Σπάρτης, υψηλούς τίτλους ευγένειας, κι η μυστική νοσταλγία κάποιου χαμένου εναγκαλισμού γλυκαίνει μέσα μας το κτήνος. Κλαίμε, φωνάζουμε, κι ή Ελένη ρίχνει βοτάνι μαγικό στο ποτήρι που πίνουμε, κι αποξεχνούμε τον πόνο κρατάει στο χέρι ένα λουλούδι, κι η μυρωδιά του αλαργαίνει τα φίδια, αγγίζει τ’ άσκημα παιδιά κι ομορφαίνουν. καβαλάει τον τράγο της θυμέλης, σαλεύει το πόδι της με το λυτό σανδάλι, κι αλάκερος ο κόσμος γίνεται άμπελος. Ο γέρο ποιητής ο Στησίχορος μια μέρα ξεστόμισε άσκημο λόγο γι’ αυτή μιαν ωδή του- κι ευτύς έχασε το φως του. Τρέμοντας τότε, μετανιωμένος, πήρε τη λύρα του, στάθηκε ομπρός στους Έλληνες σ’ ένα μεγάλο πανηγύρι και τραγούδησε την ξακουστή παλινωδία:
Δεν είναι αλήθεια ο λόγος μου για σένα, Ελένη
και δεν έμπηκες συ μες στα γοργά καράβια
μήτε έφτασες στο κάστρο εσυ ποτέ της Τροίας.
Κι έκλαψε σηκώνοντας ψηλά τα χέρια κι όλο μεμιάς, βουτημένο στά δάκρυα, το φως κατέβηκε στις κόχες των ματιών του.
Νίκος Καζαντζάκης : «ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΡΕΚΟ» |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
