Μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τη βαριὰ καρδιά μου
βρήκα τὸ πατρικό μου σπίτι να κοιτάζει,
μες απ᾿ τὶς φυλλωσιές, σὰν άλλοτε, τη δύση.

με σπαραγμὸ κρατώντας τη βαριὰ καρδιά μου.

Γοργά το τζάκι η μάνα μου τρέχει ν᾿ ανάψει.
Κ᾿ ενώ απ᾿ τὴν πόρτα βλέπω τὶς γλυκές του λάμψεις,
με σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
δὲ μπαίνω μέσα. Απέξω κάθομαι και κλαίω...