Πέρασα χθες απ’ τα γνωστά μας τα δρομάκια
εκεί που κάποτε διαβαίναμε μαζί
μα δεν ακούω να καλαηδούνε τα πουλάκια
όλα μαράθηκαν πια τίποτα δε ζει

Σα να θρηνούν αγαπημένη το χαμό σου
τα φύλλα πέφτουν μαραμένα απ’ τα κλαδιά
κι όλα προσμένουνε ξανά τον ερχομό σου
για να σκορπίσεις σαν και πρώτα ευωδιά

Χιλιάδες όνειρα γιατί πήγαν χαμένα
τα τόσα όνειρα και τα τόσα φίλια
έτσι είναι στη ζωή τα σκληρά πεπρωμένα
να μένουν όνειρα όρκοι, χάδια, φιλιά

Γνωστοί και φίλοι μου που ξέρουν τον καημό μου
μες στο κρασί μου λεν να βρω τη λησμονιά
αλλά του κάκου εγώ περνάω τον καιρό μου
και για τη τόση που με δέρνει απονιά

Έτσι είναι πάντα στη ζωή έτσι συμβαίνει
η ιστορία που γίνεται συχνά
κάθε ωραίο που γεννιέται να πεθαίνει
να μένεις έρημος και μόνος στα στερνά

Χιλιάδες όνειρα γιατί πήγαν χαμένα
τα τόσα όνειρα και τα τόσα φίλια
έτσι είναι στη ζωή τα σκληρά πεπρωμένα
να μένουν όνειρα όρκοι, χάδια, φιλιά