Είσαι εσύ κι είσαι η σελήνη
και κατεβαίνω τις νύχτες και σε ταξιδεύω

Πάνω απ’ τις ακτές του ονείρου και του πόνου,
πέρα απ’ τις απόμακρες παλίρροιες του χρόνου

Γιατί είσαι εσύ κι είσαι η σελήνη
και κατεβαίνω τις νύχτες και σε ταξιδεύω

Σε κρύβω στις βαθιές χαράδρες του φόβου,
στις αιώνιες κραυγές του φυλακισμένου λόγου

Γιατί είσαι εσύ κι είσαι η σελήνη
και κατεβαίνω τις νύχτες και σε ταξιδεύω