Φορτώνουμε τις στάχτες των απόδημων ανθρώπων
και κουβαλάμε μέσα μας λόγια που αγνοούνται

Μαζεύουνε τα ρούχα μας τη μυρωδιά των τρένων
από ταξίδια που αντηχούν οι εφηβικές πόλεις

Βαραίνουνε τις τσέπες μας τώρα οι αναμνήσεις
που μέσα εκεί έχουν κρυφτεί σαν τη στιγμή στο χρόνο

Και να ‘μουνα η θάλασσα γι’ αυτούς που λησμονάνε
την αγωνία των καιρών και πίσω δε γυρνάνε