Μες στα σκοτείνα νερά
και στα βάθη της ερήμου
πάντα έφτανε η ζωή μου.

Δεν υπάρχουν δρόμοι εκεί
πίσω σβήνουνε τα χνάρια
πέφτουν στο κενό τα ζάρια.

Καραβάνια που μακραίνουν
λες και χάνονται
μέσα στα φεγγάρια της σιωπής
όλες οι φωνές ξυπνούνε
μα εσύ μη φοβηθείς.

Έχει η θάλασσα φωτιά
και το κύμα σκαλοπάτια
η ψυχή μου χίλια μάτια.

Αν μπορείς να κρατηθείς
κι αν γυρέψεις να με φτάσεις
κύματα να βελονιάσεις.

Με καραβια που μακραίνουν
πάλι χάνομαι
κι ίσως θα μπορέσεις να με βρεις
κάτω απ` το μεγάλο κύμα
στο όριο της αντοχής.