Algo asi es guando me vuelvo loco
y me penso por roco un futuro corto
pero quon mi vida no puedo aser broma
por eso toma.

Κάπως έτσι έχω φτάσει και περάσει τα όρια μου
και στα πιο τρελά όνειρά μου έχω δώσει τη σειρά μου
Κάπως έτσι σπάω με το μυαλό μου μια pinata
κερδίζω καλά μα ψάχνω άσχημα μαντάτα
Με τον καιρό μπορεί να αλλάξω προορισμό
Κάπως έτσι ταξιδεύω και δε θέλω γυρισμό
Με το σωστό θα χαλαστώ και με το λάθος θα γουστάρω
Κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω

Κάπως έτσι και `γω με βρίσκω και με χάνω
μες τον κύκλο μου ανάποδες στροφές να κάνω
να ξεφεύγω κάπου που μοιάζει άλλος κόσμος
μακρινός από δω έχω και κάτι όμως
Πηγάζει από κάθε σκέψη μου που γίνεται πράξη
εκεί που σβήνουν μπολιασμένα τα πρέπει και τα εντάξει
Το μυαλό μου δε θα πάψει να γυρίζει
θα μυρίζει, θα σφυρίζει για να βρω ότι μου αξίζει
με μεθόδους παρμένους απ’ το δρόμο μαγκιά μου
κι ας είμαι ταπεινός και λίγος για σένα γεννιά μου
Φτιάχνω δικά μου τα δικά μου και όχι τα ξένα
κι όσα κλεμμένα γερασμένα μου `χεις χρεωμένα
Γι’ αυτό ξέρνα την χωλή σου και όση έχεις λάσπη
με την βρωμιά που σέρνεις σε μια κόλλα άσπρη
Στείλτες πακέτο σε ένα φάκελο καλά κλεισμένο
πίσω απ’ την πόρτα μου θα είμαι να τον περιμένω
Μη νομίζεις πως λυγίζω, τα όπλα μου καλά γυαλίζω
ότι στέλνεις από λύπηση να στο γυρίζω
Μαζί μου θέλω να πάρω μόνο όσα θα ραπάρω
Κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω

Κάπως έτσι ξενερώνω με την πάρτη μου
και σκέφτομαι για λίγο ένα μέλλον σύντομο
Κάπως έτσι φορτώνω στους άλλους κάθε άχτι μου
και φτιάχνω περιβάλλον ασύμφορο
Κάπως έτσι με φτάνει κάθε πράξη μου στα άκρα
και γνωρίζω ότι αξίζω να πάρω
Με την ζωή μου δεν μπορώ να κάνω πλάκα
Κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω

Όταν σαλτάρω η συγγνώμη δε θα βγαίνει συχνά
θα μοιάζουν όλα όπως τώρα σωστά κι αληθινά
Όλο και πιο πυκνά θα γίνουν γύρω μου τα χρώματα
να μπούνε σε εικόνες και να βουλώσουνε στόματα
Στα μέρη μου τα αρώματα σου καιν τα σωθικά
και τα γιόματα μοιάζουν ονειρικά μεταλλικά
ιδανικά, μας φορτώσανε στην πλάτη διαθήκη
παλιότεροι χειρότεροι μα δεν τους ανήκει
Δεν τα κατάφερα ποτέ μου σαν σοφός
από τη πρώτη μου ανάσα με αποφεύγει το φως
Ευτυχώς για όλους τους άλλους που το χαίρονται
δε το μπορώ μαζί με όσα από κάτω του σέρνονται
Τρελαίνονται οι γύρω μου μα δεν ακολουθώ
'Εχω ακόμα καιρό πριν να παραδοθώ
Έχω ακόμα να απολαύσω δυσκολότερα
κι αν τ’ αρνηθώ δε θα πω και μη χειρότερα
Είχα θάψει όσα σκεφτόμουν και γουστάραν οι άλλοι
απ’ τη φωτιά δεν έχω βγάλει ούτε στιγμή το κεφάλι
μα σ’ ένα κρύο πρωινό που θα ξεχάσουνε όλοι
κάπου εκεί θα χαθώ και χάρισμά τους η πόλη.

Κάπως έτσι ξενερώνω με την πάρτη μου
και σκέφτομαι για λίγο ένα μέλλον σύντομο
Κάπως έτσι φορτώνω στους άλλους κάθε άχτι μου
και φτιάχνω περιβάλλον ασύμφορο
Κάπως έτσι με φτάνει κάθε πράξη μου στα άκρα
και γνωρίζω ότι αξίζω να πάρω
Με την ζωή μου δεν μπορώ να κάνω πλάκα
Κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω