Σ `απονευρώνουν ψυχή μου,
κράτα τον πόνο σου.
Πείσε τον γόνο σου
να μη ξεχάσει,
μην ησυχάσει.
Σε κλειδώνουν κελί μου,
κάνε τον χρόνο σου,
τον ψευδοκτόνο σου,
να ευωδιάσει
πριν σκοτεινιάσει.
Σε ντοπάρουν μυαλό μου,
να κάνεις έφεση.
Κάνε εξέγερση,
κι όποιος δειλιάσει
θα `χει γεράσει.
Σε θυμίζουν καλό μου,
χάσου απ `τα μάτια μου,
στα δήθεν παλάτια μου,
λέω να φτύσω,
να με ξυπνήσω.
Σε κρύβουν ρίμα μου,
πριν γίνεις ποίημα μου.
Άλλο ένα κρίμα μου,
αν δε σε ψάξω,
να σε ταιριάξω.
Στο ταξίδι μου,
παλιό παιχνίδι μου,
σαν το λεπίδι μου,
που θα το σπάσω
μόνο αν θα φτάσω.

Σ `απονευρώνουν ψυχή μου,
κράτα τον πόνο σου.
Πείσε τον γόνο σου
να μη ξεχάσει,
μην ησυχάσει.
Σε κλειδώνουν κελί μου,
κάνε τον χρόνο σου,
τον ψευδοκτόνο σου,
να ευωδιάσει
πριν σκοτεινιάσει.