Μ’ ένα τσιγάρο σαν φανάρι που αργοσβήνει
στη θύμηση σου λίγο λίγο να μεθώ
Μ’ έμαθε η μέρα τη μορφή σου που μου κρύβει
μα εγώ σαν όνειρο κρυφά σ’ ακολουθώ

Μ’ ένα σου βλέμμα στα κλεφτά η μέρα φεύγει
κι η νύχτα πλάνα μου γελά
Ό,τι μου δίνεις πάλι πίσω μου το παίρνεις
και στην τροχιά σου δορυφόρο με κρατάς

Με το να χέρι κολλημένο στο ποτήρι
με βρίσκει η νύχτα και με πνίγει στο πιοτό
κι η μουσική σιγά σιγά με παρασύρει
μες τ’ άδυτα των λογισμών σου ναυαγώ

Μ’ ένα σου βλέμμα στα κλεφτά η μέρα φεύγει
κι η νύχτα πλάνα μου γελά
Ό,τι μου δίνεις πάλι πίσω μου το παίρνεις
και στην τροχιά σου δορυφόρο με κρατάς