Νύχτα που λιώνει δεν ξημερώνει
Κόρη πλανιέται στα σκοτεινά
Χρώματα στρώνει σημαία απλώνει
Φιλιά χαρίζει πίσω γυρνά

Μέρες στολίζει παιδιά ζαλίζει
Με γαϊτανάκι χίλια πουλιά
Το κύμα αφρίζει τη μνήμη σκίζει
Μικρή βαρκούλα μ’ άσπρα πανιά

Η μέρα πλέει κλαίει δε λέει
Καιρός αγύρτης μας τραγουδά
Με τα στιχάκια άδεια σπιτάκια
Μας παίρνει ο αέρας και μας πετά

Μέρες θλιμμένες τραυματισμένες
Σύννεφα φεύγουν και μας γελούν
Όνειρα ξένα παροπλισμένα
φύγαν για λίγο θα ξαναρθούν

Μέρες δοσμένες παρατημένες
Ζωές δεν έχουν που να σταθούν
Μάτια κλεισμένα βασιλεμένα
Όνειρα θέλουν να ζεσταθούν