Χρόνια στην ίδια τη δουλειά
Σπίτι ξεκούραση μετά
Να ζω τις μέρες να πατώ στα δυο μου πόδια
Μα όλα αλλάξαν ξαφνικά
Το αφεντικό μου έτσι απλά
Μου στέλνει απόλυση γραπτή
Με αποζημίωση φαιδρή.

Κι εγώ τη φρίκη αυτή καλούμαι να τη ζήσω.

Άνεργος τώρα προσπαθώ
Δουλειά κάπου αλλού να βρω
Βιογραφικά να στέλνω να παρακαλάω
Απάντηση από πουθενά.

Με ζωνουν φίδια ξαφνικά
Να αντέξω μια ανατριχίλα παραπάνω.

Είμαι σαρανταδυό χρονών
Και είχα μάθει έτσι να ζω
Δεκαοχτώ χρονάκια μες την εταιρεία
Μου πλήρωναν το βασικό
Και κανά επίδομα γιορτών
Ήξερα όμως δύο κι ένα κάνουν τρία.

Πάλι για κρίση μας μιλούν
Και σαν κοπάδι μας ωθούν
Πλάτη να βάλουμε στου πλούτου την ξευτίλα
Τι να σας δώσω άλλο πια
Παροπλισμένος στη γωνιά
Να ψάχνω λίγα δανεικά
Να πιω μια μπύρα.

Κι εγώ...

Είμαι σαρανταδυό χρονών
Δούλεψα χρόνια δεκαοκτώ
Είχα και μια αξιοπρέπεια ως τώρα...