Μοιάζει τόσο ατελείωτος ο χρόνος
και οι ώρες περνάνε βασανιστικά
Τίποτα δε μ’ άγγιζει, όλα με ενοχλούνε
νιώθω να με πληγώνει, να με σκοτώνει η μοναξιά
Γεμάτο το μυαλό μου είναι με αναμνήσεις
θέλω να τις ξεχάσω, να ζήσω διαφορετικά
Κοιτά τον εαυτό σου λένε όλοι με ευκολία
μα εγώ είμαι κολλημένος, σκέφτομαι πάλι τα παλιά.

Γιατί φοβάμαι πως τα χρόνια και η ζωή μου θα περάσουν
και οι πιο ασήμαντες στιγμές θα μοιάζουν μοναδικές
και όσοι τώρα κλαίνε με ευκολία θα ξεχάσουν
μα εγώ δε θα ξεχάσω ποτέ.

Ήπια πάλι, σέρνομαι σαν σκουλήκι
κι οι γύρω μου κοιτάνε χασκογελάνε ειρωνικά
Αντί να νιώσω καλύτερα και πάλι μπροστά μου
ορθώνεται μια αόρατη θηλιά
Είναι μικρή η απόσταση το νιώθω
από ‘δω που είμαι μέχρι το απόλυτο κενό
Αν είχα τα κότσια το βήμα θα ‘χα κάνει
καθόλου δε με νοιάζει γιατί έχω βαρεθεί να ζω.

Δεν έχω βαρεθεί να ζω...

Γιατί φοβάμαι πως τα χρόνια και η ζωή μου θα περάσουν
και οι πιο ασήμαντες στιγμές θα μοιάζουν μοναδικές
και όσοι τώρα κλαίνε με ευκολία θα ξεχάσουν
μα εγώ δε θα ξεχάσω ποτέ.