Ήρθα εδώ περαστικός για πάρτη σας όμως
κι ήρθα από μόνος μου δε με έβγαλε ο δρόμος
ήρθα με δέος και σεβασμό φορούσα
πηρά μαζί μου και την όψη μου τη χαμηλοβλεπούσα
κι εκεί στο τόπο με τα κυπαρίσσια
πάει το θράσος μου που είχα αποθέματα περίσσια
βλέπεις θες δε θες σε λυγίζει το μέρος
βαρύ το χώμα που πατάς και ο αέρας γερός
μυρίζει μνήμες παλιές που τρυπών σαν σπαθιές
κι αν τυχόν αφουγκραστείς ακούς ακόμα μπαλωθιές
του χθες που ταξιδεύουνε μόνες στο χρόνο
και σέρνουν κάτι απ’ το φθόνο και σίγουρα κάτι απ’ το πόνο
για αυτό σου λέω ξεγνοιάστε μου διαβατή
να το θυμάσαι τούτο εδώ το μονοπάτι
με σεβασμό αυτό και μονό έτσι σαν φόρο τιμής
και είναι το πιο λίγο που μπορούμε να προσφέρουμε εμείς
οι ακάπνιστοι οι αδοκίμαστοι και οι βολεμένοι
που κάποια ήσυχη γωνία μας περιμένει κάπου
και αυτό είναι όλο και όλο μας το ρίσκο
για αυτό κι εγώ θα αφιερώσω αλλού τούτο το δίσκο

E, ταξιδιώτη! εδώ πεθάναν ανθρώποι
γι’ αυτό σου λέω χαμήλωσέ το το βλέμμα
E, ταξιδιώτη! εδώ πεθάναν ανθρώποι
και όσα βλέπεις φυτρωμένα ποτισμένα είναι με αίμα
E, ταξιδιώτη! εδώ πεθάναν ανθρώποι
σε αυτό τον τόπο από όπου ξέγνοιαστος περνάς
E, ταξιδιώτη! εδώ πεθάναν ανθρώποι
εδώ πεθάναν ανθρώποι μη το ξεχνάς

Γαλαζοπράσινη θα ήτανε η στερνή η ματιά
και το άκουσμα το τελευταίο σίγουρα μπαλωθιά
μα τώρα άλλα περίμενα άλλα θα έπρεπε να δω
είμαι περήφανος πάντως που πέρασα από δω
έστω για λίγο για αυτό ψυχή και ματιά ανοίγω
μη ξεχάσω τίποτα και όταν θα φύγω
έτσι για μένα κι ακόμα για τους απροσκύνητους
ποτέ να μην πιστέψω και τους δήθεν ευσυγκίνητους
τους φαφλατάδες, τους κουστουμάτους λογάδες
που έχουν θεό τους ψήφους και παράδες
όμως εγώ τι κι αν δεν ξέρω πολλά
αυτά τα λίγα που έχω μάθει τα γνωρίζω καλά
κι έτσι δεν μπορεί κανείς κορόιδο να με πιάσει
κι ίσως αν πλησιάσει μόνο τα νεύρα να μου σπάσει
κι όσο για σένα συνταξιδιώτη μου στο χρόνο
ένα μονάχα θα σου πω αυτό και μόνο
όταν περάσεις από `δω και πάλι
να χαμηλώσεις φίλε αν θέλεις κατεβασμένο το κεφάλι
και να σκεφτείς πως εδώ κάτω κάποιοι πέθαναν για σένα
και είναι το χώμα ποτισμένο με αίμα