Εγώ ’μαι ’νους ψαρά παιδί, έχω και χήρα μάνα
χήρα ’ναι και ματζουράνα
που πήγε και με ρόγιασε, με καπάριασε
σε μια κυρά μεγάλη
που στον κόσμο δεν είν’ άλλη,
που μ’ έστελνε για κρύο νερό, τον χειμών’ καιρό
σε μια κρύα βρυσούλα
κρύα `ναι και δροσερούλα.
Δώσ’ μου κυρά τη ρόγα μου, τη ρογούλα μου
δώσ’ μου τη δούλεψή μου
σε βαρέθηκ’ η ψυχή μου.