Σε δρόμους που με πνίγουν οι καπνοί
χωρίς ανάσα τρέχω νύχτα μέρα,
στη ζέστη, μες στ’ αγιάζι, στη βροχή, αχ,
όλα να τα βγάλω πέρα.

Φορτωμένος τους καημούς
και χωρίς μια στάση,
αναμμένη μηχανή
η καρδιά θα σπάσει.

Στις πιάτσες, στους σταθμούς, στις αγορές,
χαράματα με μάτια νυχτωμένα.
Το ξέρω, δε θα `ρθούνε Κυριακές, αχ,
δεν υπάρχουν πια για μένα.

Φορτωμένος τους καημούς
και χωρίς μια στάση,
αναμμένη μηχανή
η καρδιά θα σπάσει.