Σ’αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω
θολή φιγούρα δίχως πρόσωπο και λόγια
οι θεατές μ’έχουνε κιόλας ξεχασμένο
και φεύγουν βιαστικά κοιτώντας τα ρολόγια

Τώρα γυρίζω σε μια πόλη μεθυσμένη
σαν μετανάστης που δεν ξέρει πού πηγαίνει
τώρα βυθίζομαι στου κόσμου την ανία
ριξ’τα μαλλάκια σου για να πιαστώ Μαρία

Σ’αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω
πάλι θα σβήσουνε τα φώτα της οθόνης
και συ σαν σφίγγα θα μου το κρατάς κρυμμένο
ποιος είν’ο θεατής και ποιος ο θεατρώνης