Αυτή η πληγή που άνοιξε αυτή η παλιά πληγή
αφρίζει μέσα μου βαθύ ποτάμι αίμα
ένα πηγάδι ψέματα μπροστά μου έχει στηθεί
μ’ αστεία ή μας χωρίζει με το τέρμα
αύριο δυο ξένοι δυο παλιοί γνωστοί
σαν σικέ αναμονή
βήματα
που από καιρό θα έπρεπε να κάνω
σταματούν
κοντά του στις χαζές φοβίες μου επάνω

Ότι κι αν ζήσαμε παλιά
το διαγράφει μια καρδιά
λέξεις κακίες προσβολές όλα μαζί κουβάρι
κι η απουσία οι ενοχές

Ήσουν για μένα η βόλτα μου
το άγριο νησί
μα τώρα έγινες στεριά που έχει βουλιάξει
η μουσικές σου κλείδωσαν γελάει η σιωπή
και τρέμει η εικόνα σου
το χρώμα έχει ξεβάψει
αύριο βαγόνια έξω απ το συρμό
δυο ζωές χωρίς παλμό
στήνει προ υπεροψία μας βαθιά χωμένη
βιαστική
και κρυμμένη μες στη γυάλα φοβισμένη

Ότι κι αν ζήσαμε παλιά
το διαγράφει μια καρδιά
λέξεις κακίες προσβολές όλα μαζί κουβάρι
κι η απουσία οι ενοχές

Αύριο δυο ξένοι
δυο ξένοι δυο παλιοί γνωστοί
σαν σικέ αναμονή
βήματα
που από καιρό θα έπρεπε να κάνω
σταματούν
κοντά του στις χαζές φοβίες μου επάνω

–Ότι κι αν ζήσαμε παλιά
το διαγράφει μια καρδιά
λέξεις κακίες προσβολές όλα μαζί κουβάρι
κι η απουσία οι ενοχές.