Βαριά η νύχτα, κλεισμένη η πόρτα,
σβηστά τα φώτα, με τύψεις ζω.
Που έχεις φύγει λάθος δικό μου,
τον εαυτό μου δε συγχωρώ.

Έπρεπε να μη μ’ αφήσεις,
έτσι έπρεπε.
Και μια τέτοια τιμωρία
δεν μου έπρεπε.

Τα βήματά μου μια κατρακύλα,
καμένα φύλλα μες στη φωτιά.
Πιοτό, τσιγάρο και παραζάλη,
εγώ ένα χάλι κι εσύ μακριά.

Έπρεπε να μη μ’ αφήσεις,
έτσι έπρεπε.
Και μια τέτοια τιμωρία
δεν μου έπρεπε.