Η πραγματικότητά σου
κρύβει ένα μυστήριο
Μου θυμίζει το άρωμά σου
θυσιαστήριο
Στην παράξενη αγκαλιά σου
σαν το ηλιοτρόπιο
τρέφομαι απ’ τον έρωτά σου
τον ηθοποιό

Μ’ αγαπάς, μα εγώ δεν ξέρω πια τι θέλω
νιώθω μόνη και ψάχνω και παιδεύομαι
Μ’ αγαπάς, είσαι η πυξίδα, το τιμόνι, το σεντόνι
Μυστήριο, θυσιαστήριο, λιμανάκι

Για σένανε παιδεύομαι και μια ζωή εκπαιδεύομαι

Και μετά πονάω
Και μετά δυνατά γελάω
και μετά βιαστικά το σκάω
και δεν έχω που να πάω
Και μετά;
Μετά δεν έχει τίποτα μετά

Η πραγματικότητά σου,
φτιάχνει μια κατάσταση
Σα να παίζω στα όνειρά σου,
σε παράσταση
Το μυστήριο αυτό που φτιάχνεις,
γίνεται η παγίδα μου
μα στα δίχτυα της αράχνης
ζεις ελπίδα μου