Σὰ θὰ μὲ βροῦνε πάνω στὸ ξύλο τοῦ θανάτου μου
γύρω θά ‘χει κοκκινίσει πέρα γιὰ πέρα ὁ οὐρανὸς
Μιὰ ὑποψία θάλασσας θὰ ὑπάρχει
κι ἕν’ ἄσπρο πουλί, ἀπὸ πάνω, θ’ ἀπαγγέλει μέσα
σ’ ἕνα τρομακτικὸ τώρα σκοτάδι, τὰ τραγούδια μου