Είναι φορές που έρχεται στην πόρτα μου ένας σκύλος,
παλιόσκυλο το έλεγαν κι ας ήταν μόνο φίλος.
Τις πέτρες που του πέταγαν σπίτι τις έχει κάνει,
όλο να φεύγει από εκεί μα μόνο αυτό δε φτάνει.

Δαγκώνει όσους τον κοιτούν με βλέμμα φοβισμένο
και θα `θελαν να τον δουν και αλυσοδεμένο.
Γαυγίζει πάντα πιο πολύ σ’ αυτούς που δεν ανοίγουν
και του πετάνε κόκαλα λίγο προτού να φύγουν.