Άφησα ξωπίσω στάχυα, αστοιβές, ξερολιθιές.
Έλατα βουνά κι αμπέλια, βότσαλα και αμμουδιές.

Πίσω βράχια και εντός μου τα σαράντα κύματα.
Μέτρησα ως το τελευταίο και γυμνός κοιμήθηκα.

Πέρασε, κέρασε, κάτσε, χαμογέλασε.
Από ξένο τόπο εγώ ήρθα κι έμεινα εδώ.

Τ’ άφησα ξωπίσω όλα, έχει ήλιο και τραβώ
στ’ άπατα να κολυμπήσω και με δάκρυα να πλυθώ.