Έσβησα όλα τα φώτα,
διπλό κλείδωσα την πόρτα,
πήρα αγκαλιά τη σκοτεινιά.
Και κοιμήθηκα μαζί σου
με σεντόνι το κορμί σου,
είσαι πάλι εδώ μα και πουθενά...
Στα δάχτυλα το χάδι σου
έβγαλε νύχια ξένα και με ματώνει,
η απουσία σου πονά...

Έσβησα όλα τα φώτα,
διπλό κλείδωσα την πόρτα,
είσαι πάλι εδώ μα και πουθενά...

Ώσπου να δουν τα μάτια μας
την άνοιξη ν’ ανθίζει μετά απ’ το χιόνι,
η απουσία σου πονά...
Και του φιλιού η ξενιτιά
γίνει γλυκό πουλί, γίνει χελιδόνι,
η απουσία σου πονά...
Είσαι εδώ μα πουθενά...

Όταν σβήσουμε τα φώτα
και κλειδώσουμε την πόρτα
κι όταν κοιμηθούμε αγκαλιά,
και ανάμεσα μας βρέφος
έρωτας θεός σαν νέφος
θα κοιμάται ήσυχα απαλά.
Θα κατεβαίνει απ’ το όνειρο
σαν από μιχανής και θα μας λυτρώνει
μια παρουσία σαν φωτιά.

Όταν σβήσουμε τα φώτα
και κλειδώσουμε την πόρτα
κι όταν κοιμηθούμε αγκαλιά...

Ώσπου να δουν τα μάτια μας
την άνοιξη ν’ ανθίζει μετά απ’ το χιόνι,
η απουσία σου πονά...
Και του φιλιού η ξενιτιά
γίνει γλυκό πουλί, γίνει χελιδόνι,
η απουσία σου πονά...
Είσαι εδώ μα πουθενά...