Με το φθινόπωρο να’ ρθείς,
μαζί με το Σεπτέμβρη,
ακόμα τώρα, είναι νωρίς,
πονάει το καλοκαίρι.

Να μπεις στις πρώτες τις βροχές,
να πέσεις με τα φύλλα,
να κλείσουν λίγο οι πληγές,
να φύγει η ανατριχίλα.

Δε θα μπορέσω.
Δε θα τρέξω να προλάβω.
Αν δεν αντέξεις, μάτια μου.
Θα καταλάβω.

Με το φθινόπωρο να’ ρθείς,
που ανοίγουν τα σχολεία,
που ψάχνεις κάπου να κρυφτείς,
απ’ τη μελαγχολία.

Να κρυώσει λίγο η θάλασσα,
να ξεπλυθεί τ’ αλάτι.
Κι ο Αύγουστος που χάλασα,
να σβήσει από το χάρτη.