Στο γαλάζιο ουρανό
δυο σύννεφα μαλώνουν
αγκαλιάζονται σφιχτά
γίνονται ένα και γλιτώνουν

Στο δικό μας ουρανό
γίνεται το φως σκοτάδι
κι ο τυφλός εγωισμός
του μυαλού μας το αλφάδι

αααα...

Θα σε πάρω αγκαλιά
Θα σου τραγουδήσω
και τη φλόγα του θυμού
με φιλιά θα σβήσω
Κι όλα γιορτινά

Στο γαλάζιο πέλαγο
δυο κύματα παλεύουν
ποιο θα φτάσει πιο ψηλά
μα στην αμμουδιά μερεύουν

Στο δικό μας πέλαγο
που δεν το `δε ανθρώπου μάτι
είπαμε τόσα πολλά
μα ας γενούν νερό κι αλάτι