Αναστολή σου ζήτησα
και με καταδικάζεις,
κατηγορίες πρόχειρες,
σωρό μου αραδιάζεις.

Οι μέρες που σου χάρισα,
ανάμνηση, και πάνε,
κι οι μυστικές μας οι στιγμές,
σημάδια και πονάνε.

Αυτό το δικαστήριο
δεν έχει εφετείο,
μια κι έξω εκδικάζεται,
ένας καταδικάζεται
μα φταίνε πάντα δύο.

Μ’ έβγαλες κιόλας ένοχο,
δε θες να με ακούσεις,
λες κι η αγάπη που 'νιωσα
δεν είναι της παρούσης.

Αναστολή σου ζήτησα
και με καταδικάζεις,
κατηγορίες πρόχειρες,
σωρό μου αραδιάζεις.

Αυτό το δικαστήριο
δεν έχει εφετείο,
μια κι έξω εκδικάζεται,
ένας καταδικάζεται
μα φταίνε πάντα δύο.