| |
Viennezos
<5/1/2005 | Το τραγούδι (στην πρώτη εκτέλεσή του με τη Δημητριάδη) είναι από την ταινία "Κορίτσια στον ήλιο" (1968). | netriofron
31-03-2017 18:39 | Η ''εισοδος'' της 17χρονης Μαρίας Δημητριάδη στην δισκογραφια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ακουγεται στην παιγνωστη και πολυβραβευμενη ταινια ''Κορίτσια στον Ήλιο'' (1967-'68), σε μουσικη επιμελεια Σταύρου Ξαρχάκου.Η ταινία γυρίστηκε το καλοκαιρι του '67 ,στην Ανδρο που ηταν ο τοπος καταγωγης του Βογλη , ενώ για λόγους οικονομίας στην ταινία έπαιξε τόσο ο σκηνοθετης της ,ο Βασιλης Γεωργιάδης ,όσο και ο παραγωγος της !!!!!,ο Κλεαρχος Κονιτσιώτης.
Αφού μπήκε η μουσική, προέκυψε ένα πρόβλημα. Η διάρκεια της ηταν κάτι λιγότερο από μία ώρα, ήταν μεγαλύτερη από τον χρόνο που έπρεπε ώστε να συμπεριληφθεί ως ένα από τα τρία σκετς στη σπονδυλωτή ταινία που είχαν ως τότε όλοι στο μυαλό τους , αλλα και πολυ μικρη για κανονικη ταινια. Ετσι αποφασιστηκε η επιμήκυνσης της ταινίας ώστε να γίνει μεγάλου μήκους. Ετσι λοιπόν το υπόλοιπο μέρος, όπου η ιστορία ολοκληρώνεται, γυρίστηκε χειμώνα στην Αθήνα.
Η θρυλικη ατάκα της ταινίας, το «Στάσου, μύγδαλα!!!!» που φωνάζει ο βοσκός στην Αναμπελ, είναι σκηνή γυρισμένη στην Αθήνα. Η σκηνή προστέθηκε στην ταινία στην επιμήκυνσή της !!! : https://youtu.be/0chHYaQvyTc
Ο Γιάννης Βόγλης θυμάται :
...... φορούσα την κάπα και ήταν πολύ βαριά. Το γυρίζαμε πάνω-κάτω συνέχεια. Κάποια στιγμή μπάφιασα και είπα στον Γεωργιάδη: "Ελα, ρε Βασίλη, αφού το 'χουμε το πλάνο, βαρέθηκα πια, στάσου μύγδαλα, στάσου μύγδαλα". Κι εκείνος γυρνά και μου λέει: "Βόγλη! Αυτή η φράση θα σε κυνηγάει σ' όλη σου τη ζωή". Και είχε δίκιο ......
Επαιζαν οι Γιάννης Βόγλης , Άν Λόνμπεργκ , Βαγγέλης Καζάν , Μιράντα Μυράτ
Ήταν υποψηφια για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 1969 και υποψήφια για χρυσή σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας 1969.
Πηρε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968 (καλύτερης καλλιτεχνικής ταινίας, μουσικής, β' ανδρικού ρόλου και ειδική μνεία β' ανδρικού ρόλου).
Επισημη πρεμιερα : 16 Σεπτεμβρίου 1968 (Θεσσαλονικη) ΚΑΙ 15 Ιανουαρίου 1972 (Ιαπωνία !!!!!!!!!!!!!)
Ερμηνεια Μαρια Δημητριάδη : https://youtu.be/2TybpWiEmwQ
1η : 1968 = Μαρία Δημητριάδη ,[Ενορχηστρωση : Σταύρος Ξαρχάκος] ------- Αλμπουμ ''Σταύρος Ξαρχάκος – Κορίτσια στον Ήλιο - Original Soundtrack'' στην Columbia (33 GSX 42) &&&&& συλλογη ''Σταύρος Ξαρχάκος – Ακούσατε Ακούσατε'' (1992) &&&&&&& συλλογη ''Χρυσή Δισκοθήκη 1968'' (1995) &&&&&& συλλογη ''Μουσικό Λεύκωμα 1968'' (1998)
1981 = Δημήτρης Ψαριανός ,[Ενορχηστρωση : Στέλιος Φωτιάδης]
1984 = Ελένη Δήμου (= Ελένη Γκικοδήμου) ,[Ενορχηστρωση : Τάσος Καρακατσάνης]
1987 = Άλκηστις Πρωτοψάλτη (= Άλκηστις Σεβαστή Αττικιουζέλ) + Ελευθερία Αρβανιτάκη + Κώστας Γανωτής ------- Αλμπουμ ''Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κώστας Γανωτής και το Καταραμένο Τρίο – Λεωφόρος'' (Ζωντανη ηχογραφηση απο το Music Hall ''Λεωφόρος'') -------- https://youtu.be/TrhtJv-yyAc
1988 [Ηχογ. 4 Μαιου] = Δήμητρα Γαλάνη ,[Ενορχηστρωση : Σταύρος Ξαρχάκος] -------- Αλμπουμ ''Σταύρος Ξαρχάκος - Γιώργος Νταλάρας - Δήμητρα Γαλάνη – Συναυλία - Live Στο Παλλάς'' -------- https://youtu.be/YUGJUutg7ho
1989 = Μαρία Δημητριάδη ,[Ενορχηστρωση : Τάσος Καρακατσάνης] ------- Συλλογη ''Μίκης Θεοδωράκης - Σταύρος Ξαρχάκος - Γιάννης Μαρκόπουλος - Γιάννης Σπανός / Μαρία Δημητριάδη - Γιάννης Κούτρας - Γιώργος Μιχαλισλής - Κατερίνα Γιαμαλή – Κυριακάτικη εκδρομή''
1990 [Ηχογ. 18 Ιανου.] = Άλκηστις Πρωτοψάλτη (= Άλκηστις Σεβαστή Αττικιουζέλ) + Κώστας Γανωτής ,[Ενορχηστρωση : Γιάννης Ιωάννου] --------- Αλμπουμ ''Άλκηστις Πρωτοψάλτη – Λεωφόρος Β'' (Ζωντανη ηχογραφηση απο το Music Hall ''Chorus Live'' ,της Θεσσαλονικης) ------- https://youtu.be/gWGDxzC-qco
2004 = Καλομοίρα (Μαρία Καλομοίρα Σαράντη) -------- Συλλογη ''Fame Story, The Album'' & στο CD-Single ''Fame Story Band - No 8'' ------- https://youtu.be/SDim1y9qGTc
2004 = Βασίλης Λέκκας
ΠΗΓΕΣ = [ http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=728358 ] - & - [ https://www.discogs.com/search/?q=%CE%A4%CE%B9+%CE%BD%CE%B1+%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%B7%CE%B8%CF%8E&type=all ] | ΝΙΛΗΣ
02-05-2015 14:54 | Πόνημα ιδιαίτερης τεχνοτροπίας αποτελεί το ποίημα αυτό του Γιώργου Παπαστεφάνου. Σε αντίθεση με πολλά στιχουργικά δημιουργήματα, η αφετηρία του δεν ήταν η εγγενής έμπνευση του -πολύ άξιου- δημιουργού του. Ήταν το απόσταγμα της συμπόρευσης μιας ομάδας εκπληκτικών καλλιτεχνών, οι οποίοι στο μόνο που είχαν να ανταγωνιστούν ήταν οι περγαμηνές τους. Πέρα από τον ποιητή, που συμπύκνωσε σε –εκπληκτικά λιγοστές- λέξεις τα αμφίσημα νοήματα που ήθελε να μεταλαμπαδεύσει, η πνευματική ώσμωση αφορούσε στον καταξιωμένο συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο, στον νικητή της ζωής Ιάκωβο Καμπανέλλη, ο οποίος κινήθηκε με περισσή ευκολία στα κακοτράχαλα μονοπάτια του σουρεαλισμού, καταθέτοντας κάτι περισσότερο από ένα απλό σενάριο, και στον ιδιαίτερα ποιοτικό, ταλαντούχο και γνήσιο καλλιτέχνη Βασίλη Γεωργιάδη, ο οποίος σκηνοθέτησε την ταινία “Κορίτσια στον ήλιο”. Η ομαδικότητα και η συλλογικότητα που -σεναριογράφος και σκηνοθέτης-επιδίωξαν, λόγω της ευρύτητας του πνεύματός τους και της διορατικότητας που τους διέκρινε, παντρεύτηκαν με την ευαισθησία του συνθέτη και τα πνευματικά νεοκυματικά γονίδια του στιχουργού.
Έτσι, τελεολογικά, στιχουργός και συνθέτης αναδείχθηκαν από δευτερεύοντες σε πρωτεύοντες συντελεστές της ταινίας. Η αυθόρμητη γονιμοποίηση έφερε στον κόσμο έναν απόγονο που παρέπεμπε σε αρχαιοελληνικό θεό : το τραγούδι της ταινίας αντικατόπτρισε όλες τις ψυχικές συγκρούσεις των ηρώων της ταινίας, τις πνευματικές τους μεταπτώσεις και τις νοητικές τους υπερβάσεις. Το ποίημα εξελίχθηκε σε επιτομή του σεναρίου και η μουσική σε ίδιον συστατικό της ταινίας. Το μήνυμα του ποιήματος αποτελεί και το δίδαγμα της ταινίας, εκφράζοντας ταυτόχρονα την κεντρική ιδέα του νέου κύματος, στο πνεύμα του οποίου κινείται ομοθυμαδόν η τετραμελής ομάδα κρούσης, σαν να αποτελεί ενιαία ψυχοσωματική οντότητα : ένας όμορφος κόσμος, τόσο αγγελικά πλασμένος βρίσκεται τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακρυά μας. Αποτελείται από απλά πράγματα , η αξία του έγκειται στα άυλα συστατικά του, όπου προεξάρχουν τα συναισθήματα, και κυρίως η αγάπη και ο έρωτας. Τον κόσμο αυτόν τον ποθούμε, πιστεύοντας στην υπόσχεσή του, ότι θα μας κάνει δηλαδή ευτυχισμένους. Δεν έχουμε παρά να απλώσουμε το χέρι να τον πιάσουμε. Πολλές φορές όμως –τι ειρωνεία- η προσέγγισή του και μόνο, αντί για ευτυχία, μας “κερνάει” απογοήτευση, τη γεύση του ανεκπλήρωτου, τη θλίψη, την αίσθηση αδικίας για το ότι δεν μας δόθηκε αυτό που αξίζουμε και την αέναη προσμονή του καλύτερου.
Τα λεκτικά σχήματα του δημιουργού είναι αξιομνημόνευτα. Το ρεφρέν παρουσιάζει σταυρωτή ομοιοκαταληξία, αν και ελλιπή, ενώ το δεύτερο κουπλέ έχει μία πιο ορθόδοξη ομοιοκαταληξία, την οποία ο στιχουργός αποφεύγει επιμελώς στο πρώτο, αν και θα του ήταν πιο εύκολο γλωσσικά (χρησιμοποιεί τη λέξη πανί αντί της ομοιοκατάληκτης πανιά). Πιθανόν αυτή η απλότητα να κινείται στα πλαίσια του μινιμαλισμού που πρεσβεύει ένας γνήσιος εκπρόσωπος του νέου κύματος. Η σημασία των λέξεων δεν είναι πρόδηλη. Ο ποιητής αναφέρεται δύο φορές στο όνομα της Παναγίας, εκφράζοντας πιθανόν την πίστη των ηρώων ότι μόνο κάποια ανώτερη δύναμη μπορεί να πετύχει το απραγματοποίητο, αλλά και τη συναίσθηση ότι μόνο εάν συμφιλιωθούν με το πρόσωπο αυτό το αίτημα της προσευχής θα γίνει πραγματικότητα (εξ ου και η αντωνυμία μου στη δεύτερη αναφορά). Η ασάφεια του τόπου είναι δηλωτική της αβεβαιότητας του μέλλοντος των πρωταγωνιστών. Η ακρογιαλιά συνδέεται νοηματικά με έναν άγνωστο και πολλά υποσχόμενο τόπο μέσω ενός κρυφού πελάγους, ενώ ο ήρωας καλείται να διαβεί αυτή την απόσταση με ένα μικρό βαρκάκι. Στο σημείο αυτό ο στίχος συμπλέει με την ταινία, στην οποία ο αγνωστικισμός βασιλεύει και ο χωρόχρονος δεν καθορίζεται : αν και το δράμα εκτυλίσσεται με φόντο το ελληνικό νησί και χρόνο το ελληνικό καλοκαίρι, παραμένουν ασαφή και συμβολικά τόσο ο τόπος και ο δραματικός χρόνος της ταινίας όσο και το όνομα του πρωταγωνιστή, το οποίο, σε αντίθεση με αυτό της πρωταγωνίστριας, δεν αποκαλύπτεται. Ο ποιητής εσκεμμένα συγχέει τον πραγματικό με τον φανταστικό κόσμο (το πέλαγος των ονείρων συγχέεται με τη θάλασσα) και αφήνει τον ακροατή να φαντασιωθεί τη συνέχεια της ιστορίας, σύμφωνα με τις αξίες του και την ιδιαιτερότητά του.
Το ποίημα αφήνει ερωτηματικά, συνεπές στη νεοκυματική του καταβολή. Επιτρέπει προεκτάσεις πρωτόγνωρες για ένα τραγούδι που υμνεί τον έρωτα. Ποιον από τους δύο αντιπροσωπεύει ο στιχουργός; Μήπως και τους δύο; Ποια είναι τα κίνητρα του καθενός στην αγάπη; Μήπως δεν υπάρχουν κίνητρα και ο αυθορμητισμός είναι η κινητήριος δύναμη; Ποιον κόσμο ονειρεύεται έκαστος; Πώς η διαφορετικότητα δύο κόσμων –στη γλώσσα, στην κουλτούρα, στη νοοτροπία- τους επιτρέπει να συμπορευτούν και να δημιουργήσουν μία κοινή πραγματικότητα που να ευχαριστεί και τους δύο; Μήπως είναι αδύνατον στη σύγχρονη Βαβέλ να υπάρχει πραγματική σύνδεση – στη φιλία, στον έρωτα, στις ιδέες; Μήπως μία από τις αιτίες που δεν μπορούν να ενωθούν δύο κόσμοι – δύο άνθρωποι, δύο ομάδες, δύο έθνη, δύο πολιτισμοί – είναι η ασταθής κατάσταση που βρίσκεται ο κάθε κόσμος χωριστά, το γεγονός δηλαδή ότι διαρκώς και αλληλοδιαδόχως ο καθένας παλινδρομεί μεταξύ του πραγματικού κόσμου που ζει και του φανταστικού που έχει φτιάξει, ως πρόσφορο δρόμο διαφυγής του στις δύσκολες στιγμές (σύμφωνα με τη θεωρία του Νίτσε); Μήπως το κάθε πρόσωπο του διπόλου άνδρας-γυναίκα λειτουργεί ως το μεταβατικό αντικείμενο που βοηθά ψυχολογικά το έτερο μέλος να μεταβεί, έστω και προσωρινά, στο δικό του, φαντασιακό κόσμο; Τελικά πού βρίσκεται η αλήθεια; Είναι ότι βλέπουμε ή ότι πιστεύουμε; Μήπως ούτε στο ένα ούτε στο άλλο; Μήπως οι αλήθειες είναι πολλές, όσα και τα εμπλεκόμενα μέρη, και ανάλογα με το προσωπικό πρίσμα μέσα από το οποίο αυτή διαθλάται, ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά; Που ξεκινά και που τελειώνει η σχετικότητα της αλήθειας;
Το τραγούδι στιγμάτισε όχι μόνο την εποχή του, αλλά και τις μελλοντικές γενιές. Ακολούθησε πορεία αυτόνομη και ανεξάρτητη από την ταινία - γεννήτορά του, αν και συνέβαλε τα μέγιστα στη δημοφιλία της με την δυναμική, όσο και πρωτόγνωρη παρουσία του στους τίτλους της ταινίας. Παρά τη σουρεαλιστική του κατεύθυνση και την αναφορά του σε συγκεκριμένο ρεύμα, διαδράμει τη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα φρέσκο και αναλλοίωτο, παραμένοντας διαχρονικό και επίκαιρο. Πρεσβεύει αλήθειες και προβληματισμούς σύννομους με το δυτικό πολιτισμό της αμφισβήτησης και της έρευνας, ενώ ίσως να αποτελεί σκάνδαλο για τον ανατολικό πολιτισμό, στον οποίο οι ψευδείς βεβαιότητες γέννησαν αληθινές ουτοπίες. Πέρασε αλώβητο από τις συμπληγάδες της λογοκρισίας της δικτατορίας, πιθανόν επειδή αυτολογοκρίθηκε από τον στιχουργό του, μέσα από τις πολλαπλές του μεταμορφώσεις.
Το τραγούδι εμπερικλείει πολλά παράδοξα. Αν και η σύμπραξη Ξαρχάκου - Παπαστεφάνου γέννησε ένα αριστούργημα, η παρθενική σύμπραξη των δημιουργών του ήταν και η τελευταία τους. Παρά το εξαιρετικό του πνευματικό τέκνο, ο στιχουργός του έδωσε ελάχιστα ποιήματα στα χρόνια που ακολούθησαν. Παρόλο που το τραγούδι ήταν το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα γραφής του Νέου Κύματος, έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα αυτού του μουσικού ρεύματος, συμπεριφερόμενο ως η θρυαλλίδα που εξαΰλωσε την πηγή από την οποία επήγασε. Παρότι εδραιώθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο ως ο ύμνος του έρωτα και συμβόλισε “την αγάπη του καλοκαιριού”, παραμένουν οι αμφιβολίες για την ολοκλήρωση αυτού του έρωτα. Παρόλο που πρεσβεύει την άφθαρτη αγάπη, ο δημιουργός του ποιήματος της ”επιτρέπει” να αυτοαναιρεθεί : η αξία της περιορίζεται από το βραχυχρόνιο της ύπαρξής της, το περιεχόμενό της παραμένει άγνωστο στους πρωταγωνιστές της (κρυφό πέλαγος) και ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων ηττάται στον αγώνα που δίνει με τη λογική. Η αγάπη, αν και γεννάται από μία παρεξήγηση, προσφέρει μία παροδική ευτυχία – αλλά και ένα γλυκόπικρο μέλλον.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο συνθέτη του τραγουδιού. Αν και γνήσια λαϊκός, ο Ξαρχάκος διαπρέπει στα λυρικά μονοπάτια και εκφράζει με μαεστρία ένα μουσικό είδος, το οποίο δεν είχε αγγίξει μέχρι τούδε. Πολυτάλαντος, πολύπλευρη μουσική προσωπικότητα, επιχειρεί με απόλυτη επιτυχία μία στροφή στην πορεία του, σηματοδοτώντας την μουσική του εσωστρέφεια. Αστείρευτη φλέβα μουσικής ευωχίας, καταφέρνει να αγγίξει τις μύχιες χορδές της ψυχής, συγκινώντας μέσα από καταιγισμό συναισθημάτων. Με την πρωτοπόρα, ευφάνταστη και χαρακτηριστική ενορχήστρωση που έδωσε στο τραγούδι, αυτό απογειώθηκε στη σφαίρα του ιδανικού, η δε ενορχήστρωση βρήκε μιμητές τόσο στην ημεδαπή όσο και στην αλλοδαπή στα χρόνια που ακολούθησαν. | emotion
03-10-2014 12:32 | Αυτό το τραγούδι είναι πολύ συγκινητικό και η φωνή της Μαρίας Δημητριάδη, σίγησε τόσο νωρίς ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: ΑΘΑΝΑΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και η μουσική του Ξαρχάκου υπέροχη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | epetzik
20-04-2012 20:06 | Γιατί όλοι κολάτε στο ποιος το είπε το τραγούδι. Το σάιτ αυτό έχει σαν κύριο θέμα του τον στίχο και ο στίχος γράφτηκε μιά φορά και κατά βάση μια φορά γίνεται η ερμηνεία του (την πρώτη) σύμφωνα με το τι έχει ο στιχουργός και ο συνθέτης στο μυαλό του. Όλα τα άλλα είναι απλώς απομιμίσεις και δεν μπορούν να εκφράσουν την τότε ψυχοσύνθεση του στιχουργού και του συνθέτη. Ας ασχοληθούμε λοιπόν και ας κρίνουμε κατά βάση τον στίχο και την πρώτη εκτέλεση.
Μπλέξαμε εδω μέσα τις Καλομοίρες και τις Κακομοίρες .... το φελέκι μου. | προσωδός
07-02-2009 17:17 | Η ιστορία στο οπισθόφυλλο του δίσκου:
«Αγαπήθηκαν στο φως του καλοκαιριού. Μια ξένη κι ένας βοσκός. Εκείνη την έλεγαν Άναμπελ. Χώρισαν πριν φύγει το καλοκαίρι».
Η ερμηνεία της αλησμόνητης Μαρίας Δημητριάδη έγινε η απόλυτη έκφραση του έρωτα στην πιο ιδελαστική μορφή του για όλες τις νεάνιδες. Η ίδια ασχολήθηκε αργότερα με το πολιτικό τραγούδι. | lipaksos
08-01-2009 02:08 | ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΡΙΑ ΛΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΑΜΠΕΛ,
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ.
ΑΘΑΝΑΤΗ. | kanaza
29-11-2008 04:27 | μήπως έχετε ακούσει το With or Without you twn C Real? Όχι το ελληνικό συγκρότημα, αλλά το ξένο, από τις αρχές του 90. Το 1999 βγήκε αυτό το τραγούδι και έχει μέσα δείγματα από το υπέροχο 'Ένα πρωινό'
ακούστε το και αναλογιστείτε ότι δεν 'δανείζονται' μόνο οι Έλληνες μουσική από το εξωτερικό αλλά και ανάποδα | lipaksos
01-05-2008 08:42 | Ποτε δεν θα ξανασυναντυθυον ο Γιαννης
Βογλης και η Αν Λομπερκ,
γιατι ποτε δεν συναντιωνται τα αστερια,
ο ουρανος και η γη.
Η Αναμπελ εφυγε πισω στην Αγγλια,
παντρευτηκε και ξεχασε τον βοσκο.
Μονο εκεινος την θυμαται ακομα
σαν μια γλυκια αναμνησι,
μονος,
στην κορυφη καπιου Ελληνικου βουνου,
με μονη συντροφια το κοπαδι με τα προβατα του. | fmtrikala
23-08-2007 02:05 | να ακους στο ραδιο το τραγουδι και να βλεπεις την κοπελα σου να φευγει για παντα.ακομα το θυμαμε και δακρυζω και ας εχουν περασει 7 χρονια και κατι μηνες απο εκεινη την μερα.
το περιεργο ειναι που πριν 2 μερες κατα τυχη εφερα τα λογια του τραγουδιου στα χειλη μου και την ειδα μπροστα μου μετα απο 3 χρονια ::sad.:: ::sad.:: ::sad.:: | Γιώργος Κ.
16-04-2007 05:01 | Τόσο γλυκό , τόσο ρομαντικό , τόσο ειλικρινές... | Αφιερωμένο από α..... - Αθήνα
για Σ....... - Αθήνα
26-03-2007 11:30 | Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
"καλοκαιρινό", σ' αγαπώ.
| Ayane_14
26-03-2007 04:08 | Το ρολοι του site τα'χει παιξει λιγο...Ε? ::lost.:: | Ayane_14
26-03-2007 04:07 | (Τη καταστολισες την Καλομοιρα ρε vero...!)
Σορρυ αλλα μονο απ'τη Βανδη(και την Καλομοιρα αλλα δε συγκρινεται!)το εχω ακουσει και ειναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!!!
::love.:: ::smile.:: ::yes.:: | Αφιερωμένο από ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΙ - ...........
για ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ - ...........
16-12-2006 12:52 | Το αυριανό πρωινό που θα γυρίζω από το κατηχητικό,θα θυμάμαι εσένα μωράκι μου
Θυμάσαι,τότε στην ακρογυαλιά;
Σαν αύριο ήτανε που το ακούγαμε μαζί αγκαλιά.
Μου λείπεις.Αβάσταχτα,αφόρητα...
ΑΧ!ΚΑΙ ΝΑ | kokino
08-12-2006 06:15 | ΞΕΚΟΛΛΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΡΙΑΛΙΤΙ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΟΙ ΚΑΛΟΛΟΙΡΕΣ(ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ) ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ!
| vero_
25-10-2006 11:13 | το τραγούδι πολύ πολύ ωραίο και τα λόγια επίσης!! το τραγουδάω κάθε μα κάθε μέρα στο σπίτι και στο σχολείο και με λένε "τραγουδίστρια" γιατί τραγουδώ συνέχεια. τα τραγούδια της καλομοίας τα τραγουδώ μ τη φωνή της ::laugh.:: βρε παιδιά... η καλομοίρα είναι γλυκιά, συμπαθητική, χαριτωμένη και γλυκούα αλλά δεν έχει φωνή... | Αφιερωμένο από aliki -
για moroulini mou,giorgo -
19-09-2004 16:14 | Ax poso sagapo,kaneis den 3erei kardoula mou glykia...mou leipses autes tis meres.FILAKIA ::love.:: ::love.:: | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | teleio! anatrixiazw! ( F ) | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Είναι τρομερό..Κάθε φορά που το ακούω δακρύζω...... ( Τούλη ) | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Πολύ ωραίο τραγούδι | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Είναι ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια που έχω ακούσει! ( Χαρά ) |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
