Όταν ακούω βήματα
στα έρημα σκαλιά μου
περίεργα, παράξενα
χτυπάει η καρδιά μου.

Πού βρίσκεσαι, πού χάθηκες,
πού έφτασες, πού πήγες
κι είν’ οι καημοί αμέτρητοι
και οι χαρές μου λίγες.

Όταν μες στα μεσάνυχτα
σφυρίζει κάποιο τρένο
πετιέμαι απ’ τον ύπνο μου
και ώρες σε προσμένω.

Πού βρίσκεσαι, πού χάθηκες,
πού έφτασες, πού πήγες
κι είν’ οι καημοί αμέτρητοι
και οι χαρές μου λίγες.