Τόσα τραγούδια που μας λέτε
για αγάπη και για ομορφιά
πολλοί τα ακούνε μα δεν κλαίνε
είναι κλεισμένη η καρδιά.

Οι μέρες όμορφες γενναίες
φεγγάρια κήποι κι ουρανοί
πολλοί τα ακούνε μα δεν λένε
όταν η αλήθεια τους καλεί.

Και παίρνω βόλτα τα δρομάκια,
της πολιτείας τα στενά
κι όλο γυρίζω τα βραδάκια,
λέω να φύγω μακριά.

Μα πού να πάω, ποιος ο δρόμος;
Δεν έχει οδό για πουθενά
στην σιωπή θα νιώθω μόνος,
να το ταξίδι στην καρδιά.