Μεσάνυχτα σ’ έρημους δρόμους
φορτίο δύσκολο η ζωή
κι η μοναξιά πάνω στους ώμους
γέρνει το σώμα μου στη γη.

Ο ήλιος πάλι θα αργήσει
μονάχη θα με βρει η αυγή
πληρώνω στον καημό το νοίκι
και ξεχρεώνω ένα γιατί.

Μεσάνυχτα, μεσάνυχτα και κάτι
στο σπίτι σου απ’ έξω σταματώ
εσύ κι αν μ’ έχεις σβήσει από το χάρτη
εγώ τις αναμνήσεις σου κρατώ.

Παράθυρο ορθάνοιχτο η αγάπη
μα αυτό που εσύ κοιτάς είναι κλειστό
το δάχτυλό μου βρέχω μ’ ένα δάκρυ
στην πόρτα σου και γράφω σ’ αγαπώ.

Χλωμός καθρέφτης το φεγγάρι
σκιές στους τοίχους των σπιτιών
και τ’ όνειρό μου έχει σαλπάρει
στης θλίψης το πικρό παρόν.

Μεσάνυχτα, μεσάνυχτα και κάτι
στο σπίτι σου απ’ έξω σταματώ
εσύ κι αν μ’ έχεις σβήσει από το χάρτη
εγώ τις αναμνήσεις σου κρατώ.

Παράθυρο ορθάνοιχτο η αγάπη
μα αυτό που εσύ κοιτάς είναι κλειστό
το δάχτυλό μου βρέχω μ’ ένα δάκρυ
στην πόρτα σου και γράφω σ’ αγαπώ.