Είμαι ο τσιγκούνης η τσιφουτιά η ίδια
δεν τρώω τα θαλασσινά, τα μύδια και τα στρείδια
γιατί είναι πανάκριβα, ποτέ μου δεν ξοδεύω
και σαν τον Εμπενίζερ τα τάλαρα μαζεύω

Ο πρόγονος γερο λαδάς τα ‘κρυβε στο κατώι
κάτω απ’ την Karenina του Λέοντα Τολστόι
Πανέξυπνη η κρυψώνα του σας φαίνεται γελοίο;
Μα ποιος στην εποχή μας ανοίγει ένα βιβλίο;
Τα μάτια του σαν κλείσανε που χάθηκε το χρήμα;
Μα είδα είχε τσέπες το σάβανο στο μνήμα

Έτσι λοιπόν και εγώ είμαι οικονόμος
για με τα λεφτουδάκια είναι θεός και νόμος
Νόμος απαράβατος ποτέ μου δε δανείζω
εκτός αν με συμβόλαια τα δανεικά τοκίζω
Πάντα πωλώ τοις μετρητοίς ποτέ επί πιστώσει
το χρήμα στο αλάτι κοντεύει να παστώσει

Ασήμια και χρυσαφικά μανουάλια, magnilieria
τα πλούτη 60 γενεών κατέχω μες στα χέρια
Κι όσοι από παλιά με λέγανε τσιγκούνη
εγώ τους έδωσα λεφτά να τρώνε με πηρούνι.

Μου χρωστάς δε σου χρωστάω
και τα φράγκα μου μετράω
Moυ χρωστάς δε σου χρωστάω
σ’ αγοράζω σε πουλάω

Είμαι ένας σπάγκοτας επιχειρηματίας
και με το πορτοφόλι μου είμαι αισθηματίας
γιατί έχω σαν παιδιά μου όλες τις πιστωτικές
και είναι στερνοπούλι μου η American Express
Κάποτε ήμουν καστανάς και μάζευα τα γρόσια
και τα ’ραβα στη φόδρα του γιλέκου με τα κρόσια

Και όταν αυγατίσανε άνοιξα επιχείρα
μου τσόνταρε και τα προικιά η Λένη η ζωντοχήρα
γιατί το μέλλον είναι αβέβαιο όπως λέει κι η Ορελί
μάζευε κι ας είν’ και ρόγες μη σε `βρούνε κουρελή.

Κι έτσι τώρα είμαι biz, όχι ο Markia
μα ο λεφτισμός που βγάζω ποτέ δε μου αρκεί
Τρίβω και τα χέρια μου όχι γιατί παγώνουν
έκλεισα δουλειά που άλλοι θα πληρώνουν

Βγάζω απ’ τη μύγα ξύγκι τον κώνωπα διυλίζω
τους υπαλλήλους που ζητούν όλους τους τουφεκίζω
Κόβω τις συμβάσεις τους προτού να κλείσουν χρόνο
δεν δικαιούνται άδεια σαν τις ανανεώνω

Γι’αυτό λοιπόν βρωμόχνωτοι κανείς μη μου κολλάει
γιατί εγώ σας επουλώ κι εγώ σας αγοράει

Μου χρωστάς δε σου χρωστάω
και τα φράγκα μου μετράω
Moυ χρωστάς δε σου χρωστάω
σ’ αγοράζω σε πουλάω