Μη με ρωτήσεις το γιατί, ίσως σε άλλη ζωή
Σ’ άλλα φεγγάρια ζήσω
Μη σκοτεινιάσεις τις ματιές που άφηνες μέχρι χθες
Πρωτού να σε φιλήσω

Συγχώρα με που δεν μπορώ να εξηγήσω
Τις βραδιές που μπροστά σου έκλαψα
Το δάκρυ μου έκανα ποτό μήπως μεθύσω
Ενοχές που στα στήθη μου έκρυψα

Μη λησμονήσεις αγκαλιές, και πίστεψέ με δε φταις
Που φεύγω στο σκοτάδι
Μην τρέξεις πίσω μου και κλαις, άσε στις νύχτες μου αν θες
Ένα κρυφό σου χάδι

Συγχώρα με που δεν μπορώ να φτερουγίσω
Στις σπηλιές που, ψυχή μου, κλείστηκα
Τυφλός, μα έψαχνα κερί, μήπως γελάσω την αλήθεια
Μα απελπίστηκα

Έγινα σκιά να ‘ρχομαι τα βράδια στη ζωή σου
Να γλιστρώ σαν άστρο στο κορμί σου, χάνομαι ξανά
Έγινε σκιά κάτω απ’ το δικό σου το σεντόνι
Το φιλί μου όμως ξημερώνει σ’ άλλη αγκαλιά