Μόνη ζω με μια σκιά
Της λέω πόσο σ’ αγαπώ και δε μιλά...
Θα το δεις θα ξαναρθεί της λέω
Και εκείνη ακούει πάντα σκεφτική
Κι όμως θα ρθει αυτό το βράδυ
Που θα μας βρει πάλι αγκαλιά
Κάπου μέσα στο σκοτάδι
Θα γίνουμε ένα σώμα, μια καρδιά
Όταν θα ρθει εκείνη η ώρα
Που οι ανάσες μας θα παίρνουνε φωτιά
Όταν το αίμα παίρνει φόρα
Θα γίνουμε ένα σώμα, μια σκιά
Μόνη ζω με μια σκιά
Της λέω «πες μου αν με αγαπά»
Και δε μιλά...
Δώσ’ μου κάτι λίγο φως, να σβήσει ο πόνος
Πού χω μέσα μου ο κρυφός
Κι όμως θα ρθει αυτό το βράδυ
Που θα μας βρει πάλι αγκαλιά
Κάπου μέσα στο σκοτάδι
Θα γίνουμε ένα σώμα, μια καρδιά
Όταν θα ρθει εκείνη η ώρα
Που οι ανάσες μας θα παίρνουνε φωτιά
Όταν το αίμα παίρνει φόρα
Θα γίνουμε ένα σώμα, μια σκιά
Μόνη ζω με μια σκιά
Της λέω «πες μου αν με αγαπά»
Και δε μιλά...