Να ρθείς πριν νυχτώσει
πριν η μέρα τελειώσει
μη σε νοιάζει που βρέχει
κι ας το χρόνο να τρέχει.
Το μυαλό μου θολώνει
με ζαλίζουν οι σκέψεις
και τα χείλη μου καίνε
σ’ αγαπάω σου λένε.

Παραπονεμένο
είμαι απόψε το καημένο
σαν τραγούδι ξεχασμένο
που δεν τραγουδάει κανείς.
Παραπονεμένο
στη γωνιά σε περιμένω
σαν παιδάκι ορφανεμένο
που δεν έχει συγγενείς.
Παραπονεμένο.

Να ρθεις σαν νυχτώσει
στης αγάπης το δρόμο
έχω βάλλει σημάδια
μη χαθείς στα σκοτάδια.
Σαν έρθεις κοντά μου
μόλις θα φιληθούμε
τις καρδιές μας θα λιώσει
η λαχτάρα η τόση.

Παραπονεμένο
είμαι απόψε το καημένο
σαν τραγούδι ξεχασμένο
που δεν τραγουδάει κανείς.
Παραπονεμένο
στη γωνιά σε περιμένω
σαν παιδάκι ορφανεμένο
που δεν έχει συγγενείς.
Παραπονεμένο.