Να `χεις το δέρμα του πελάγου
και του τυφλού το χάδι.
Έτσι μπορεί να σε ποθήσουν
κι ίσως να σου το πουν.

Αλλιώς, την πρώτη άνοιξη,
στο πρώτο σταυροδρόμι,
θα σκορπιστούν οι έρωτες
θα μείνεις μοναχός.

Να `χεις της νύχτας την ανάσα
και της αυγής το δάκρυ.
Έτσι μπορεί να σε θελήσουν
και ίσως να σου το πουν.

Αλλιώς, την πρώτη άνοιξη,
σε ηλεκτροφόρο σύρμα,
σαν τα πουλιά θα στέκονται
οι άδειες σου στιγμές.

Να `χεις τα χείλη της αβύσσου
και της φωτιάς το βλέμμα.
Έτσι μπορεί να σ’ αγαπήσουν
και ίσως να σου το πουν.

Αλλιώς, στην πρώτη άνοιξη,
στην πρώτη ανθοφορία,
θα `ρθούνε πίσω οι καημοί
για να `χεις συντροφιά.