Όταν θυμάμαι τα παλιά
η θλίψη με σκοτώνει
νιώθω τη μαύρη μου καρδιά
μέσα της να ματώνει

Και σε πληγώνω συνεχώς
χωρίς εσύ να φταις
σου αφαιρώ όλο το φως
μα λέξη δε μου λες

Και σου ραγίζω διαρκώς
την όμορφη ζωή σου
γίνομαι άδικος σκληρός
παιδεύω την ψυχή σου

Όταν γυρίζω στα παλιά
θέλω να μην υπάρχω
αφού δε γνώρισα χαρά
πως θες αγάπη να’ χω