Εν Ονόματι Κυρίου,
νύχτες μαρτυρίου
και δαίμονες.

Σου ζήτησα φωτιά,
μα εσύ να κάψεις τα φριχτά
της μνήμης μου,
επέμενες.

Τι εΙν’ ο άνθρωπος, τι το μυαλό του;
Σκιά και σύννεφο, σιωπή και Αίμα.

Ποιος ξέφυγε ποτέ απ ’ τον εαυτό του;
Γιά να μας δείξει την οδό
και το νερό το σιωπηλό
που πνίγει το είδωλό του.

Εν Ονόματι Κυρίου
χαρτί εισιτηρίου,
για την Ανάσταση

Μου ζήτησες αργά
να κατεβάσω τα ρολά,
στης τρέλας την παράσταση.

Τι είν’ ο άνθρωπος, τι η καρδιά του;
Σκιά και σύννεφο σιωπή και Αίμα.

Ποιος ξέφυγε ποτέ απ’ τον εαυτό του;
Γιά να μας δείξει την οδό
και το νερό το σιωπηλό,
που πνίγει το είδωλό του.

Τι ειν `ο άνθρωπος, τι το μυαλό του;
Σκιά και σύννεφο, σιωπή και Αίμα

Ποιος ξέφυγε ποτέ απ’ τον εαυτό του;
Γιά να μας δείξει την οδό
και το νερό το σιωπηλό,
που πνίγει το είδωλό του.

Τι ειν `ο άνθρωπος, τι η καρδιά του;
Στον βίο του Ασώτου θα το βρεις.

Ποιος βγήκε κάποτε απ’ τα όνειρά του
χωρίς τα χώματα κάποιας πληγής;